Ιστορία 1
Αγρότης ηλικίας 48 ετών τραυματίζεται στον αντίχειρα καθώς δουλεύει. Το επόμενο πρωί, η περιοχή γύρω από το τραύμα είναι εξέρυθρη και το δάχτυλο είναι επώδυνο. Παρόλ’αυτά συνεχίζει να εργάζεται και όταν επιστρέφει σπίτι, το βράδυ, το δάχτυλο είναι οιδηματώδες, το αισθάνεται να σφύζει και από το τραύμα ρέει λευκοκίτρινο πύον. Παρατηρεί δύο ερυθρές γραμμές στην έσω επιφάνεια του αντιβραχίου του και ξαφνικά αισθάνεται ρίγος, έντονη ναυτία και τάση για έμετο. Η γυναίκα του τον φέρνει στο νοσοκομείο, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25 χιλιομέτρων. Στην εισαγωγή έχει θερμοκρασία 39.7°C, είναι κόκκινος και αισθάνεται εξαντλημένος, έχει 125 σφύξεις / λεπτό και αρτηριακή πίεση 100/60 mm Hg, ενώ συνήθως έχει γύρω στο 145/85 mm Hg.
Λαμβάνονται αιμοκαλλιέργειες και ξεκινά αγωγή με υγρά ενδοφλεβίως και αντιβιοτικό δραστικό έναντι σταφυλοκόκκων και στρεπτοκόκκων. Το πρωί είναι κάπως καλύτερα και την επόμενη ημέρα τα συμπτώματά του έχουν πλήρως εξαφανιστεί. Αναρρώνει χωρίς κανένα πρόβλημα. Τη δεύτερη μέρα της νόσηλείας, στις αιμοκαλλιέργειές του αναπτύσσεται Staphylococcus aureus.
Ιστορία 2
Γυναίκα ηλικίας 59 ετών, με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, υπέστη χειρουργική επέμβαση κατά την οποία αφαιρέθηκαν όλα τα όργανα της ελάσσονος πυέλου, η μήτρα και τα εξαρτήματα (σάλπιγγες, ωοθήκες), η ουροδόχος κύστη, μέρος του ειλεού για να σχηματιστεί νεοκύστη και γίνεται κολοστομία. Φαινόταν να αναρρώνει ικανοποιητικά από την επέμβαση, αλλά το βράδυ της 3ης μετεγχειρητικής ημέρας, η νοσηλεύτρια παρατήρησε ότι η γυναίκα είχε 26 αναπνοές / λεπτό (αντί ως 16) και της είπε ότι αισθανόταν ναυτία. Δεν είχε δύσπνοια, δεν πονούσε και η θερμοκρασία της ήταν 36.2°C. Το επόμενο πρωί είχε πυρετό, 38.3°C, αλλά αισθανόταν σχετικά καλά. Η χειρουργική τομή δεν έδειχνε σημεία λοίμωξης και η κοιλιά της δεν ήταν πιο ευαίσθητη απ’όσο αναμενόταν. Το ίδιο απόγευμα η γυναίκα δεν ήταν καλά. Ήταν κόκκινη, αγχωμένη και ευερέθιστη, η πίεσή της είχει πέσει από 135/75 σε 105/58 mm Hg, και η θερμοκρασία της ήταν 39.2°C.
Ελήφθησαν αιμοκαλλιέργειες, και ξεκίνησε αγωγή με αντιβιοτικά και χορήγηση ενδοφλεβίως υγρών για σταθεροποίηση της αρτηριακής της πίεσης. Ωστόσο, η κατάστασή της επιδεινώθηκε και το επόμενο πρωί είχε δύσπνοια, και τρίζοντες σε αμφότερα τα πνευμονικά πεδία. Η χορήγηση υγρών ενδοφλεβίως μειώθηκε και προστέθηκε αγγειοσυσπαστικό φάρμακο για διατήρηση της αρτηριακής της πίεσης. Μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ, όπου για εκτίμηση της αιμοδυναμικής της κατάστασης τοποθετήθηκε καθετήρας διαμέσου της σφαγίτιδας στη δεξιά κοιλία της καρδιάς. Διαπιστώθηκε ότι το κλάσμα εξώθησης της ήταν σχεδόν διπλάσιο από το αναμενόμενο για ενήλικο των κιλών της. Ωστόσο, η συστηματική αγγειακή αντίσταση ήταν πολύ χαμηλή, γεγονός που εξηγούσε γιατί η πίεση ήταν τόσο χαμηλή.
Τις επόμενες 24 ώρες η κατάσταση της ασθενούς συνέχισε να επιδεινώνεται : η ποσότητα ούρων που απέβαλε ήταν ελάχιστη, και χρειαζόταν μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, προκειμένου να διατηρήσει φυσιολογικό κορεσμό οξυγόνου. Ο χειρουργός αποφάσισε λαπαροτομία, για διερεύνηση της επιμένουσας σήψης, παρά τη χορήγηση ευρέος φάσματος αντιβιοτικών. Διαπιστώθηκε ότι ένα από τα ράμματα που συνέδεαν τον ειλεό με το κόλον είχε ανοίξει, με αποτέλεσμα διαρροή εντερικού περιεχομένου στην περιτοναϊκή κοιλότητα, φλεγμονή και αρχόμενη δημιουργία αποστήματος. Έγιναν οι απαραίτητες επιδιορθώσεις και τοποθετήθηκαν παροχετεύσεις. Η ασθενής ανέρρωσε αργά, αλλά πλήρως. Οι αιμοκαλλιέργειες παρέμειναν αρνητικές.
Ερωτήσεις
1. Σε τι διέφερε η κλινική πορεία των ασθενών στα δύο αυτά περιστατικά;
2. Γιατί δεν απομονώθηκαν μικρόβια στο αίμα της δεύτερης ασθενούς;
3.Γιατί η ασθενής στη δεύτερη περίπτωση δεν ανταποκρίθηκε στην αγωγή με αντιβιοτικά όπως ο ασθενής στην πρώτη;
